Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

ΣΑΚΧΑΡΩΔΗΣ ΔΙΑΒΗΤΗΣ -ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ.


Ο σακχαρώδης διαβήτης, θεωρείται χρόνια νόσος, και οφείλεται σε σχετική ή απόλυτη ανεπάρκεια της ινσουλινικής δράσης. Διακρίνεται σε τύπο 1-ινσουλινοεξαρτώμενο και τυπο2-μη ινσουλινοεξαρτώμενο.

Ο τύπος1-ινσουλινοεξαρτώμενος, συναντάται στα παιδιά και εφήβους.
Ο τύπος2-μη ινσουλινοεξαρτώμενος, συναντάται στους ενήλικες και υπερήλικες.
Η συχνότητα του Διαβήτη ανεξαρτήτως τύπου είναι περίπου 5%.

Σπουδαιότερος παράγοντας στην παθοφυσιολογία του σακχαρώδους διαβήτητ είναι η ανεπάρκεια ινσουλινικής δράσης και αύξηση δράσης αντι-ινσουλινικών ορμονών.

Η ανεπάρκεια της ινσουλινικής δράσης, οδηγεί σε:

1. Ελλατωμένη πρόσληψη και οξείδωση της γλυκόζης στους μυς και στο λιπώδη ιστό
2. Αυξημένη γλυκονεογένεση
3. Γλυκουρία (ακολουθούν τα κλασικά συμπτώματα διαβήτη)
4. Λιπόλυση
5. Κέτωση

Ο σακχαρώδης διαβήτης, εμφανίζει χρόνιες επιπλοκές, οι οποίες είναι:
• Διαταραχές σε διάφορα συστήματα, ιστούς και όργανα (κυκλοφορικό, νευρικό, μάτι, νεφροί, δέρμα).
• Ελάττωση ανοσίας του οργανισμού (Επιρρεπής στις λοιμώξεις).



Στον κάτωθι πίνακα, δίδονται σαφείς οδηγίες για βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη.

Σωματικό Βάρος--> Δ.Μ.Σ. 18,5-25. Δίαιτα και Άσκηση.
Λίπος--> Υδατάνθρακες-Φυτικές ίνες--> 45-60% λαχανικά φρούτα όσπρια, σιτηρά δημητριακά(προϊόντα ολικής αλέσεως) Πρωτείνες--> Για διαβητικούς ασθενείς 0,8γρ ανα κιλό σωματικό βάρους.Βιταμίνες- Αντιοξειδωτικά-Μέταλλα-Ιχνοστοιχεία--> Τοκοφαινόλες, Καροτενοειδή, βιταμίνη C,φλαβονοειδή και ελάττωση άλατος.Αλκοόλ--> Μέχρι 10γρ αλκοόλ για γυναίκες και μέχρι 20γρ αλκοόλ για άνδρες.Ειδικά διαβητικά τρόφιμα--> Μονογλυκαντικά χωρίς θρεπτική αξία σε περιορισμένες ποσότητες.



Οι φυσιολογικές δράσεις της ινσουλίνης:

Στον μεταβολισμό: (1) 'Ελεγχος της πρόσληψης ορισμένων ουσιών και κυρίως της γλυκόζης από τους μυικούς και τους λιπώδεις ιστούς. (2) Ενίσχυση των μηχανισμών αντιγραφής του DNA και της πρωτεϊνοσύνθεσης μέσω ελέγχου της πρόσληψης αμινοξέων. (3) Τροποποίηση της δραστικότητας πολλών ενζύμων.

Η δράση της στα κύτταρα περιλαμβάνει: (1) Ενίσχυση του μηχανισμού σύνθεσης γλυκογόνου και αποθήκευσής του. (2) Ενίσχυση των μηχανισμών σύνθεσης λιπαρών οξέων και τριγλυκεριδίων στα λιπαρά κύτταρα. (3) Περιορίζει τη διάσπαση των πρωτεϊνών. (4) Περιορίζει τον σχηματισμό γλυκόζης από μη υδατανθρακικά μόρια. (5) Περιορίζει τις βλάβες που υφίστανται οργανίδια των κυττάρων. (6) Βελτιώνει την πρόσληψη αμινοξέων. (7) Βοηθά στην πρόσληψη καλίου από τα κύτταρα και έτσι μειώνει τη συγκέντρωσή του στο αίμα. (8) Χαλαρώνει τον μυικό τόνο, αυξάνει τη ροή αίματος ιδιαίτερα μέσω των μικροαρτηριών. (9) Βοηθά στην έκκριση υδροχλωρικού οξέος από τα επιθηλιακά καλυπτήρια κύτταρα (parietal cell) του στομάχου.



Με τιμή.
Κριαράς Νικόλαος.
Διαιτολόγος - Διατροφολόγος.
Βιβλιογραφία: